Het is een hele tijd geleden dat ik überhaupt iets heb geschreven op deze site, maar natuurlijk hebben wij weer genoeg meegemaakt dit seizoen.
Laat ik bij het begin beginnen.
Op 8 april 2012 zijn wij vanuit Nederland weggereden richting Albufeira, Portugal. Van een vriendin hebben we een mooie 2-persoons tent gekregen waar we op de heenweg mee hebben overnacht op 2 campings op onze route. Tijdens één nacht was het zo ontzettend koud en regenachtig dat we besloten hadden om maar een hotelletje te boeken in de stad Victoria-Gasteiz, Spanje.
Uiteindelijk zijn we na 3 dagen rijden gearriveerd in Albufeira, waar we gelijk op zoek gingen naar onze nieuwe werkplek.
We hebben kennis gemaakt met onze bazen en werden eigenlijk gelijk in het diepe gegooid. Je kunt jezelf nog zo goed voorbereiden, maar er is altijd een tegenslag te vinden..zo blijkt.
De afspraken die wij hadden gemaakt met onze nieuwe werkgever werden ineens weggewuifd en uiteindelijk bleek dat we een aantal nachten in een hotel moesten doorbrengen, op eigen kosten, omdat hij het personeelsappartement nog niet klaar had. Wat wil zeggen dat er nog helemaal niets geregeld was. We waren zo teleurgesteld en waren bang dat ons avontuur niet zo zou gaan als we van tevoren gedacht hadden. Uiteindelijk zijn we samen met 2 andere collega's in een appartement van een vriend van de baas getrokken waar we hooguit een week gezeten hebben. De eerste weken hebben we dus uit onze koffer geleefd en van hier naar daar verhuisd.
We kwamen begin Mei terecht in het appartement wat bedoeld was voor het personeel en op het moment dat we de deur daar openden vielen onze monden open van verbazing.. helaas in de slechte zin van het woord.
Het was een groot en vooral vies appartement, met 2 slaapkamers en zelf gefabriceerde slaapruimtes , één badkamer waar amper water uit de kraan kwam en geen balkon. Hier zouden we met in totaal 8 personen moeten slapen. Zoals wij zeggen, 'hutje-mutje' dus.
Mitza en ik zagen dit totaal niet zitten en hebben heel veel geluk gehad !
Tijdens onze eerste weken in Albufeira hebben we twee hele lieve mensen leren kennen, Bep en Adrie, die ons zo goed en zo kwaad als het ging met een hele hoop geholpen hebben. In tranen hebben we bij hun aangeklopt met de vraag of zij ons konden helpen aan een eigen appartement. Na een aantal dagen samen gezocht te hebben, hebben we uiteindelijk een mooi appartement gevonden midden in het centrum voor een redelijke prijs. Wij waren zo blij dat we een eigen plekje hadden en de badkamer niet met nog 6 anderen te hoeven delen. Hier kwam tenminste fatsoenlijk warm water uit de kraan!
Wat werk betreft is het allemaal ook niet van een leien dakje gegaan helaas. Mitza zou aan de slag gaan bij Shalom 1 en ik zou gaan werken bij Shalom 2. Prima natuurlijk, allebei je eigen werkplek en dan ook nog eens je eigen appartement. Heerlijk, dachten we! Maar niet dus.
De eigenaar van Shalom 2 bleek een grote eikel te zijn die zijn personeel tot aan de grond toe afbekt en dan waarschijnlijk weer probeert op te bouwen naar zijn wensen. Wat mij opviel was dat het vooral de meiden waren die grote problemen ondervonden met de manier waarop zij met ons omgingen. De jongens hadden minder problemen geloof ik. Bijna elke dag kwam ik met een rotgevoel thuis van mijn werk en de volgende dag ging ik met het lood in mijn schoenen weer aan het werk. Gelukkig waren er een heleboel leuke en gezellige gasten, waar ik mijn gedachten op focuste en op die manier rechtop bleef staan. Eind Juni was daar de druppel die de emmer deed overlopen en in een opwelling van woede en teleurstelling zei ik tegen Mitza dat ik het helemaal zat was. Maar, wat waren de opties? In Juni vind je niet zo gauw meer een andere baan en terug naar Nederland gaan was voor mij een teken van falen, en daarbij wilde ik helemaal niet weg uit dit fantastische dorp! Toen ik op zoek ging naar ander werk bleek dat ze bij een ander Nederlands restaurant stonden te springen om een Nederlandse meid en daar kon ik de volgende dag al beginnen! Shalom kon dus mijn rug op en ik hoopte dat ik het hier wel naar mijn zin zou gaan krijgen. Nu, 5 maanden later, ga ik nog steeds met een goed gevoel naar mijn werk en kom met een glimlach op mijn gezicht thuis na een avond hard werken.
Afgezien van de tegenslagen hebben we natuurlijk ook een heleboel leuke dingen meegemaakt!
Omdat we nu een auto hebben, kunnen we lekker touren en de mooiste steden en dorpen ontdekken. We hebben zo ongeveer alle bekende plaatsen langs de kust van de Algarve gehad en zijn naar het meest zuidelijke punt van Europa geweest, Sagres, het einde van de wereld noemen ze het. Als je daar staat is het inderdaad alsof het het einde van de wereld is. Er loopt één straat richting het zuidelijkste punt en dan ineens sta je op de rand van Portugal, verder kun je niet..tenzij je een boot hebt. Fascinerende rotsblokken, fantastische baaien en onwijs hoge golven! Je zal maar vallen...
Vergeleken met vorig jaar in Italië hebben we het ook financieel een stuk beter en dat maakt ons van binnen ook heel wat rustiger.
Wanneer we uit eten wilden gingen we uit eten, als we nieuwe schoenen wilden dan kochten we die en ga zo maar door.
Bep en Adrie hebben voor ons heel veel betekend in de tijd dat we hier hebben gezeten en ik moet eerlijk toegeven, als we hun niet gehad hadden was ik misschien allang weer terug in Nederland of op zoek gegaan naar een baan in Italië.
Zij hebben ons moed ingesproken als het even niet goed ging en hebben ons laten inzien dat de Algarve en het binnenland, de 'Alentejo', ontzettend veel te bieden heeft! De vriendschap die tussen ons is ontstaan is van onschatbare waarde en ik ben er heel dankbaar voor dat zij in ons leven gekomen zijn.
Het was een heerlijk gevoel dat pap en mam naar Portugal gekomen zijn en ik hun kon laten zien hoe goed ik het voor elkaar heb. Hoezeer ik geniet van het leven hier in Portugal en dat ik plezier heb in het werk wat ik doe. Dat we een mooi appartement hebben en ons geen zorgen hoeven te maken over geld.
Voor hun natuurlijk ook een fijn gevoel dat het nu beter gaat dan in Italië, dan hoeven zij zich ook minder zorgen te maken.

Nu is het nog maar 2 weken werken en dan zit ons seizoen in Portugal er weer op en zullen wij maximaal gaan genieten van onze welverdiende vakantie.
We gaan naar Madrid, lekker vakantie vieren, en dan richting Nederland. We zullen natuurlijk ook weer naar Roemenië gaan!
Dan, vanaf 15 December gaan we heerlijk naar de sneeuw in Zwitserland en zullen daar tot 1 April blijven. Eindelijk weer boarden !!
Daarna....wie zal het zeggen....