Inmiddels zijn we alweer 2 weken in Italië en hebben in deze tijd ook onze draai weer gevonden.
De eerste dagen was het even wennen vanwege het feit dat er gewoonweg geen gasten zijn.
De afgelopen weken hebben we in totaal 3 dagen echt gewerkt met gasten en verder vooral klusjes in en om het hotel heen gedaan. Op dit moment zijn we bijna aan het einde van de erg lange checklist en dat is een heel fijn gevoel.
Er ligt sinds een aantal dagen eindelijk sneeuw in Andalo, het dorpje verderop, en we zijn dus vandaag ook met trillende benen richting de piste gegaan. Gelukkig voor ons, hadden we een privé snowboard leraar genaam Djadidja. Het is een vriend van Karen en Maurice en komt deze winter lesgeven bij de plaatselijke skischool en omdat er nu nog niets te doen is besloot hij ook met ons mee te gaan om ons wat tips en trucs te geven. Ook Tjeerd, een andere vriend van Karen en Maurice
woonachtig op Rhodos, is gearriveerd in Lory om op z'n eigen tempo te gaan skiën.

Een kort verslagje over ons snowboard avontuur:

Maandag avond werd er verteld dat we uiterlijk om half 9 weggingen en wij dachten : Jaja, het zal wel... wij staan gewoon tussen 7.00 en half 8 op en we zien wel wat de dag ons brengt. Het was dus goed gegokt, om half 9 zaten we met Djadidja,Tjeerd, Karen en Maurice in de auto richting Andalo.
Mitza en ik konden het skipak en de snowboards van Karen en Maurice gebruiken, maar hadden dus nog geen schoenen. Als eerst op naar de skiverhuur dus en boven verwachting kwamen we eruit met 2 paar schoenen en 2 stoere snowboards! Wij waren dus gelukkig...
Nu nog zien hoe we überhaupt op het snowboard terecht kwamen!

Even later arriveerden we bij de piste en nadat we geparkeerd hadden en er besloten was wie er bij ons 'puppy's' mocht(moest) blijven begon de zware dag. Wat op het eerste gezicht een eitje lijkt, blijkt uiteindelijk toch nog erg moeilijk!!
Eerst maar eens met Karen en Djadidja oefenen op een redelijk vlak stukje en nog maar niet met het liftje omhoog, die stap was even iets te groot.
Half uurtje geoefend en het ging prima, dus hup naar boven toe met die handel. Hmm... dat klinkt ook heel makkelijk, maar helaas..
Er bleek een speciale manier te zijn om de lift in en uit te komen, wat nog erg moeilijk was.
Met één voet in je snowboard (je voorste voet) en met de andere afzetten totdat je op de rolband aankomt en dan wachten tot het liftje je schept en je op je kont in de stoel zit. Nou okee, dat was nog niet zo moeilijk...maar dan ... Dan moet je eruit!
Zelfde principe, goed gaan zitten en met je voorste voet( die dus vastzit ) de sneeuw raken, afzetten met je andere been en glijden maar... Nou, daar lag ik al! Dat was nummer 1...
Over het algemeen ben ik weinig 'per ongeluk' gevallen en was het meer angst om iets tegen m'n instinct in te doen waardoor ik mezelf gewoon achterover of soms ook voorover liet vallen.
Achterover is niet zo'n ramp, maar voorover is niet zo fijn... Ik ben natuurlijk een stuntel en moest dus bijna op m'n buik gaan liggen zodat ik me met snowboard en al om kon draaien.
Even 'roetsjen' zei Diddy (Djadidja) en daar gingen we hoor...oefenen,oefenen en nog eens oefenen.
Na 3 kwartier ging Mitza de piste op en neer en stond ik nog bovenaan te oefenen met 'roetsjen'.
Ik voelde het niet en het voelde ook absoluut niet natuurlijk om in je snowboard te gaan hangen alsof je moet poepen!
Éindelijk beneden waren we allemaal kapot en besloten even een appeltje voor de dorst te nemen, waarna de rest van de groep besloot om de 'echte piste' op te gaan en dat vonden Mitza en ik niet zo erg, wij konden op die manier namelijk zelf lekker stuntelen en om elkaar lachen!
Uiteindelijk, na een hoop gevloek en gestuntel, is het me gelukt om te 'roetsjen' en ben ik zelfs een stukje écht gaan snowboarden...dat wil zeggen, met één been voor. (dus opzij).
Helaas was het geluk van korte duur en verloor ik m'n balans uiteindelijk na een stukje wat voor mijn gevoel héél snel ging! Ik remde verkeerd en m'n board belande met zijn neus in de sneeuw waardoor het sneeuw hapte en ik voorover knalde. Zo met m'n hoofd in de sneeuw en vanwege de snelheid mijn benen er nog achteraan vlogen... zo, ook weer koppeltje geduikeld!
Van het vallen weet ik weinig meer, het enige wat ik nog weet is dat ik hoofdpijn had en (denk ik) van schrik keihard begon te lachen..Mitza vond het niet zo grappig, hij schrok zich dood.
Helaas hadden we geen tijd meer om nog een keer van bovenaan te beginnen, maar niet getreurd!
Wij zijn donderdag vrij en gaan dan gewoon met een glimlach de piste op!

Tot snel ! Xxxx

(P.S. Vanwege de lanzame upload snelheid, heb ik de foto's van vandaag gewoon op Facebook gezet !! )