Deel 1
Jeetje wat kunnen ze hier in Italië zeiken over afval scheiden zeg. Ik dacht dat we in Nederland erg waren met het scheiden van papier & plastic, maar hier is het écht te gek voor woorden. In onze gemeenschappelijke tuin hebben we 8 verschillende afvalbakken staan.
1. Glas
2. Restafval
3. Recyclebaar afval
4. Hard plastic
5. Overig plastic
6. Karton
7. Papier
8. Kleding
Het is toch werkelijk onvoorstelbaar! Welke idioot gaat nou zijn plastic óók nog in 2 soorten onderscheiden, zelfde geld voor papier. Karton is toch ook papier? Maar goed, in het begin dat wij hier woonden hadden we er een beetje lak aan en gooiden we alles gewoon bij het restafval.. Eten,papier,plastic, blik etc. Inmiddels, 4 maanden later, zijn we super getrainde afvalscheiders geworden! De enige afvalbakken die nog missen zijn die voor
1. Ouwe-hoeren
2. Irritante kinderen :)

Deel 2
Zoals jullie weten ben ik vorige maand een paar dagen in Nederland geweest om de verjaardag van mijn moeder te vieren, wat natuurlijk een erg leuke gelegenheid was!
Helaas zijn Mitza en ik vorige week opnieuw naar Nederland afgereisd, ditmaal voor de crematie van mijn Opa. Helaas was dit geen leuke gelegenheid en was het niet alleen voor mij en de familie spannend/vervelend, maar ook voor Mitza. Hij had de familie van papas kant namelijk nog nooit ontmoet.
Hoe dan ook, hij stond erop om met me mee te gaan om me te steunen tijdens deze dagen. Gelukkig werd hij vriendelijk ontvangen door mijn Oma en de rest van de familie en heeft hij met Oma gebarentaal geoefend ! :)
Oma verstond geen woord van wat Mitza in het Engels probeerde te vertellen en al gauw snapte Mitza dat gelukkig. Op een gegeven moment vroeg hij: Wilt u een koekje? En dat vond Oma natuurlijk wel leuk, want ze begreep dat hij ook wel een beetje Nederlands kon. Tegen mama zei hij later: Zoals de koffie thuis smaakt, smaakt hij nergens.
Ondanks de vervelende gelegenheid, hebben we ook leuke momenten gehad en ondertussen met mama gepraat over wat we na deze zomer willen gaan doen.
Voor ons is alles eigenlijk nog erg onduidelijk, vooral omdat het op dit moment erg lastig is om werk te vinden in Italië. Italië kampt nog met naschokken van de crisis en nemen niet graag buitenlanders aan.
Net zoals wij in Nederland klagen over de Polen die onze banen ‘afpakken’, klagen de Italianen hier over de Roemenen die hun banen ‘afpakken’. Ik merk dat er weinig animo is voor Nederlandse werknemers, omdat wij blijkbaar nogal veeleisend zijn en natuurlijk meer salaris willen hebben dan de gemiddelde Pool,Roemeen of elk ander Oostblokland.
Zoals sommige van jullie al weten hebben we 11 augustus een sollicitatie gesprek in een plaatsje genaamd ‘Molveno’ wat aan het Molveno-meer ligt. In de winter zijn daar mogelijkheden om te skiën en in de zomer is het een klein Gardameer. Even afwachten dus.

Deel 3
Inmiddels hebben we ook over de mogelijkheid nagedacht om richting Duitsland of België te gaan, ondanks dat we het onwijs naar ons zin hebben in Italië.
Ik begin nu “eindelijk” de taal onder de knie te krijgen en kan met de buren bijvoorbeeld al redelijke gesprekken voeren over van alles en nog wat. De weg vragen,de weg uitleggen etc. We hopen dus nog steeds dat het gesprek in ‘Molveno’ uitloopt op wat wij hopen, maar we willen ook graag iets achter de hand houden. Mitza wil liever niet terug naar Roemenië, wat ik me ook wel kan voorstellen.
Hij wil niet terug vanwege de armoede daar en omdat het daar nog moeilijker is een baan te vinden, maar vooral omdat hij weet dat ik niet met hem meega en we elkaar dan weer moeten missen. Het maakt ons eigenlijk niet uit waar we uiteindelijk terecht komen, als we maar wat meer zekerheid hebben dan dat we nu hebben.

Deel 4
De moeder van onze buurvrouw is met de noorderzon vertrokken en het gezeik begint weer. De jongedame boven ons blijkt 23 jaar te zijn, met een kind in Roemenië. De afgelopen 4 jaar werkt zij ’s zomers al vanaf haar ‘kamertje’ met haar klanten. Een aantal dagen geleden lagen Mitza en ik om 4.00 ’s nachts nog wakker, omdat madame het nodig vond om met haar “fishing-man” (PIMP) ruzie te maken over een klant die niet betaald had en daarna het maar even ‘goed te maken’.
Jesus christ, ik dacht dat ze doodging met al dat geschreeuw!
De volgende dag lag ze samen met hem in de tuin te zonnen tussen alle kleine kinderen in. Ondertussen heb ik natuurlijk stiekem even geïnformeerd bij de buren hoe hun er nou over denken en of hun meer informatie hadden etc. Het blijkt dat haar vriend, die hier al die tijd samen met haar gewoond heeft, inmiddels in de gevangenis zit i.v.m. drugs of iets dergelijks. Zij kan nu dus haar goddelijke gang gaan, en heeft werkelijk schijt aan alle omwonende incl. kinderen! Hoewel het natuurlijk stront vervelend is allemaal, kunnen we er soms ook wel om lachen. De dag waar ik het net over had, om 4.00 ’s nachts, gingen wij natuurlijk even op het balkon zitten om te luisteren waar die ruzie nou over ging. Een half uur later lagen wij weer in bed en lagen we te trillen in bed omdat de huizen nogal doorklinken. Getverderrie… Gisteren vond ze het nodig om de ramen open te laten terwijl ze ‘bezig’ was en er stond een groepje kleine kinderen bij ons op het balkon te spelen..zij hoorden natuurlijk ook wat voor geluiden er allemaal van bovenaf kwamen en gingen luidkeels papegaaitje spelen, en het interesseert d’r geen moer.. Verschrikkelijk!

Nou jongens...dit was weer even een update! Ik kijk uit naar jullie reacties :)

xxxxx Bacioni xxxxx