Ciao tutti!

In de afgelopen tijd is er weer een hoop gebeurd en hebben we het allebei ontzettend druk gehad, vandaar dat mijn vorige verhaaltje zo kort was(ook vanwege het weer hihi)
Allereerst : Mijn eerste werkweek zit er al weer op en de 2^e begint morgen...Ik werk inmiddels voor een reisorganisatie genaamd ‘HappyCamp'(http://www.happycamp.com/) die mobilehomes en tenten verhuren op verschillende campings in Italië maar ook in andere landen zoals; Oostenrijk,Frankrijk,Hongarije en Kroatië. De camping waar zij de meeste mobilehomes/tenten hebben staan is camping Bella Italia, waar Mitza ook werkt. Het hoofdkantoor van deze organisatie staat ook hier in Peschiera del Garda, waar ik 4 dagen per week te vinden ben en 1 dag ben ik op camping Bella Italia om mijn collega's daar te ondersteunen. De organisatie is half Engels en half Italiaans. De grote baas van HappyCamp is ook de grote baas van camping Bella Italia, wie natuurlijk ook vaak op het hoofdkantoor te vinden is. Hier werk ik samen met een meisje van 28 jaar uit Manchester(GB) en ook zij heeft haar vriend op camping Bella Italia leren kennen. Ze spreekt vloeiend Italiaans en Frans, een beetje Duits maar geen Spaans en Nederlands. Vandaar dat deze organisatie mij graag wilde hebben, omdat Nederlanders natuurlijk ook via HappyCamp hun vakantie boeken. Mijn werkzaamheden bestaan uit boekingen maken,boekingen aanpassen/annuleren, klachtenformulieren invullen en evt. vertalen, formulieren maken in 4 of soms 5 talen, die bij de recepties opgehangen kunnen worden en contact onderhouden met de grote baas en alle parkmanagers wereldwijd. Een parkmanager zijn betekent dat er 1 of 2 mensen op een camping verantwoordelijk zijn voor de aankomsten/vertrekken van HappyCamp gasten op de betreffende camping. Ook moeten zij ervoor zorgen dat alle informatie duidelijk is en de accommodaties weer schoon achter gelaten worden. Ik heb samen met Laura, het Engelse meisje, op het hoofdkantoor dus mijn handen vol aan verschillende dingen die geregeld moeten worden.
Deze week is mijn laatste week proefperiode (2 weken) en daarna moet ik even met de 2 onderdirecteuren om de tafel om te bekijken hoe alles is gegaan en of ik een contract krijg.
Ik ben heel erg blij dat ik dit aanbod heb gehad en heb het onwijs naar mijn zin bij HappyCamp!
Als ik dit aanbod niet gehad had, zou ik wéér in de zenuwen zitten om werk, want die pipo van FrikandelHouse heeft me sindsdien niet meer gebeld en reageert niet op mijn telefoontjes/smsjes.

Afgelopen week, vrijdag 5 Juni 2011, heb ik de verrassing van mijn leven gehad! Ik dacht dat ik de verrassing van mijn leven afgelopen September al had gehad, toen Mitza plots voor de deur stond, maar dit slaat alles.
Het regende deze dag pijpenstelen en het waaide ontzettend hard, waardoor zelfs autoalarmen begonnen te loeien! Mama sms'te om te vragen hoe het weer bij ons was en of ik nog iets ging doen op deze dag, wat natuurlijk niet heel raar is. Ik sms'te terug om te laten weten dat het niet echt lekker weer was en dat ik dus maar lekker binnen zou blijven totdat het weer wat beter was. Na een paar keer heen en weer ge-sms't te hebben ben ik maar lekker met een spelletje Solitaire onder de deken gekropen en later schrok ik wakker van mijn telefoon.....Moeders!
Ik dacht: Hey, leuk even gezellig kletsen over van alles en dan heb ik wat te doen. Totdat ze zei: Nou, jij kan ook overdrijven zeg. Het regent helemaal niet zo hard en ik hoor geen autoalarmen afgaan.. Uit verbazing en onbegrip zei ik nog: Ja, nu is het inderdaad weer even droog, maar ik snap niet helemaal wat je bedoelt.
Bleken papa,mama en Bacio voor de deur te staan met de auto! Ik wist niet wat ik zag en hoorde en wist van gekkigheid niet meer wat ik moest zeggen. Ik stond even een tijdje met mijn mond vol tanden! Toen verrassing nummer 2 kwam wist ik het helemaal niet meer...Wat bleek? De volgende dag kwamen Ome Jan en Tini óók nog hier naartoe! Alleen waren zij met het vliegtuig gekomen en kwamen dus een dag later aan..Ik merk dat ik nu weer even zit te denken wat ik erover kan zeggen, want weer sta ik even verbaasd.
Die avond, vorige week vrijdag, zijn we naar het restaurant gegaan waar Mitza werkt en hebben we Mitza ook even de schrik van zijn leven gegeven. Toen we aankwamen en hij mij zag aankomen met Bacio wist ook hij van gekkigheid niet wat hij moest doen...Hij heeft de gasten waar hij mee bezig was aan een collega afgedragen en is gelijk op ons afgevlogen! Echt zo leuk om te zien!
De dagen erna moest ik overdag gewoon werken, dus hadden mijn ouders en oom&tante tijd om leuke dingen te gaan doen(in hoeverre dat kon met dat slechte weer) en 's avonds zijn we met z'n allen elke dag lekker uit eten geweest. Helaas moest Mitza natuurlijk 's avonds werken, waardoor hij niet met ons meekon. Afgelopen woensdag heeft hij een dagje vrij aangevraagd en hebben we een scooter gehuurd en met z'n allen zijn we naar het grote winkelcentrum ‘Grande Mela' gegaan wat ontzettend gezellig was! 's Avonds zijn we heerlijk in Bardolino gaan eten en konden we gelukkig op het terras zitten. De terugweg naar Peschiera was wat minder op ons scootertje, want onderweg begon het ineens weer ontzettend te regenen! We zagen geen hand voor ogen..Brrr!

Helaas ging deze week veel te snel voorbij en hebben we gister Ome Jan en Tini teruggebracht naar het vliegveld in Milaan en vandaag zijn papa en mama weer weggegaan.
Gister in Milaan kon ik mijn tranen nog wel bedwingen (Tini en mama niet), maar vandaag regende het tranen bij ons. Mitza moest 's morgens bij het ontbijt werken en was om 11.30 weer thuis en papa&mama waren er ook rond deze tijd. We hebben even een broodje gegeten en nog wat gekletst en toen was het helaas zover....Mitza en ik hebben nog aangedrongen om een dagje langer te blijven, want vandaag is het ontzettend mooi weer(Ja, als ze wegggaan...) maar uiteindelijk blijft het afscheid moeilijk. Bij de auto nog een half uur staan janken met z'n 4-en, maar toen was het écht zover. Wat een verschrikkelijk gevoel, om je ouders en hondje dan weer weg zien te gaan. Later zijn Mitza en ik even aan het meer gaan zitten en hebben we ons even helemaal laten gaan en in 2uur tijd bijna een pakje sigaretten leeg gerookt. Allebei hebben we even zitten dromen om onze spullen te pakken en toch iets dichterbij Nederland te gaan zitten...Hij vertelde dat hij bij het afscheid in Roemenië geen traan gelaten heeft, maar het nu wel even (even?) moeilijk heeft gehad.
Gelukkig hebben we met zijn allen een ontzettend leuke week achter de rug en als het goed is is iedereen gerust gesteld over onze situatie :) Over een paar dagen zijn we allemaal weer bijgekomen en is het gewone leven weer begonnen, maar wel met een goed gevoel!

In de tussentijd ben ik ook alweer aan mijn korte koppie gewend en is de kleur al een heel stuk lichter geworden, waardoor het er al een stuk beter uitziet. Na een paar pogingen om het te stijlen ben ik er mee gestopt, want telkens als ik het ging stijlen begon het te plenzen. Ik laat het dus maar gewoon met krullen en ik merk dat het al een stukje aangegroeid is, niet zoveel natuurlijk maar wat wil je in 2 weken. Mama zei dat ik d'r kind niet meer was, want ik zie er heel anders uit! Ik merk ook dat mensen hier in de buurt me amper herkennen...De meesten hebben afgelopen week 3 keer moeten kijken of ik het wel was :)
Ook Bacio moest weer even aan me wennen, maar die is uiteindelijk wel een paar keer bij ons blijven slapen. Het is een echte waakhond geworden, want telkens als er iemand voorbij liep begon hij te blaffen. Een keer begon hij om 3.00 's nachts te brullen en zat ik rechtop in bed (Mitza sliep er gewoon doorheen), dat was wel heel zielig. Het bleek aan het onweren/bliksemen te zijn, wat hij een beetje eng vond maar toen ik hem bij ons in bed gezet had was het goed; hij was binnen 2minuten vetrokken hihi.
Het is wel een gek gevoel, dat ik nu weer in mijn eentje op het balkon zit, zonder hondje om me heen en wetende dat ik vanavond niet gezellig met de familie uit eten ga. Ook voor ons is het 'gewone' leven weer begonnen en zijn we weer met z'n 2tjes, net als papa en mama en ome Jan en Tini. Papa en mama zitten nu nog in de auto naar Nederland en zijn om een uur of 1 's nachts wel thuis...en dan zijn we weer zoveel kilometers van elkaar verwijderd. Toch weten we allebei dat er gelukkig wel telefoon, internet en webcams bestaan zodat we vaak contact kunnen houden!
En wie weet, verras ik ze binnenkort ook nog eens hihi ;-)

Ik ga nu maar eens een lekker bordje pasta met pesto saus maken en eens kijken of ik wat wegkrijg.

Buona serata a tutti! Ci vediamo xxxxxxxxxxxxxx