en weer is het voorbij...
Het is soms werkelijk onvoorstelbaar hoe snel de tijd aan je voorbij gaat...
4 weken lang hebben Mitza en ik zitten wachten totdat we dan éindelijk weer samen waren, ookal was het maar voor 5 daagjes.
En toen was het zover.....afgelopen zaterdag 19 februari stond ik vol spanning te wachten op het vliegveld in Weeze. Met de riem van Bacio in m'n hand, en het zweet op m'n voorhoofd!
Toen ik daar stond te wachten leek de tijd voorbij de kruipen....elke keer als de deur openging dacht ik : 'Nu dan?' En na een, voor mijn gevoel, ellendig lange tijd was hij er dan eindelijk!
Oh wat heerlijk om hem dan weer in m'n armen te sluiten en een échte kus te krijgen in plaats van een cyber-kiss.
Maar wat ik al zei, soms gaat de tijd veel te snel voorbij....
Vandaag was het helaas weer een moment van zenuwen,tranen,knuffels en kusjes.
Na 4 ontzettend mooie,leuke en gezellige momenten samen zaten we vanmorgen weer in de auto richting het vliegveld, ditmaal richting Dortmund Airport.
Die laatste uurtjes hebben we geprobeerd er nog een leuke tijd van te maken samen, maar dat is best lastig tussen de tranen door.
Uiteindelijk heb ik voor mezelf besloten om de tranen weg te laten en te denken aan de tijd die komen gaat voor ons!
Dit was voor ons de laatste keer dat we afscheid hebben moeten nemen op het vliegveld en stiekem voelt dat ontzettend goed! Nog heel even geduld en dan zijn we écht samen!!
Reacties
Reacties
mooi dat je pas over 2 weken gaat kan je mooi onze zoon nog komen bewonderen hahahahah xxxxx
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}